Warszawa, 15.05.01

Polskie Lobby Przemysłowe im. Eugeniusza Kwiatkowskiego wspólnie ze Związkiem Zawodowym Inżynierów i Techników, Zarządem Regionu "Dolny Śląsk" Związku Zawodowego "Kontra" i Komisjami Zakładowymi NSZZ "Solidarność" przy Zakładach Porcelany Stołowej "Karolina", "Krzysztof" i "Wałbrzych" przesyłają swoje stanowisko i postulaty w sprawie podwyżki cen gazu ziemnego dla grupy przedsiębiorstw wprowadzonej od dnia 15.03.2001r.

Z poważaniem

Członek Prezydium Zarządu Krajowego Związku Zawodowego Inżynierów i Techników
mgr inż. Jolanta Bień

Koordynator
Polskiego Lobby Przemysłowego
dr Paweł Soroka

Otrzymują:
Jerzy Buzek - Prezes Rady Ministrów RP
Janusz Steinhoff -Wicepremier Minister Gospodarki
Dr Leszek Juchniewicz -Prezes Urzędu Regulacji Energetyki
Andrzej Lipko -Prezes Zarządu Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa
Poseł Zbigniew Kaniewski -Przewodniczący Sejmowej Komisji Gospodarki

Stanowisko Polskiego Lobby Przemysłowego, Związku Zawodowego Inżynierów i Techników, Zarządu Regionu "Dolny Śląsk" Związku Zawodowego "Kontra" i trzech Komisji Zakładowych NSZZ "Solidarność" przy Zakładach Porcelany Stołowej "Karolina", "Krzysztof" i "Wałbrzych" w sprawie podwyżki cen gazu ziemnego wprowadzonej od dnia 15.03.2001r. dla grupy przedsiębiorstw - producentów porcelany stołowej: "Książ", "Karolina", "Krzysztof", "Wałbrzych" z województwa dolnośląskiego .

Po zapoznaniu się z korespondencją prowadzoną pomiędzy wyżej wymienionymi zakładami a Polskim Górnictwem Naftowym i Gazownictwem, Ministerstwem Gospodarki i właściwymi urzędami centralnymi w sprawie nowych cen na gaz ziemny, zajmujemy następujące stanowisko:

1. Dla producentów porcelany o rentowności 1¸2%, wprowadzenie 33¸36% podwyżki cen gazu (przy zadeklarowanych oficjalnie podwyżkach w granicach 13¸22% ) będzie miało na pewno rujnujący charakter. Wpisuje się to niestety w "politykę przemysłową", która prowadzi do upadku wielu gałęzi polskiego przemysłu. Znajduje to swój wyraz m.in. w tym, że od podpisania umowy jamalskiej na dostawy gazu, planowany kilkudziesięcioprocentowy wzrost zużycia gazu w Polsce nie nastąpił. Odbiorcy bankrutują i ulegają likwidacji!
2. Obserwowana w realizacji filozofia prywatyzacji polskiej gospodarki: "zadłużyć, podzielić i sprzedać", znalazła swój wyraz w odniesieniu do przemysłu gazowniczego. Mimo wzrostu cen surowca gazowego, od kilku lat wzrost cen regulowanych gazu w tym okresie nie był odpowiednio proporcjonalny. Narosło olbrzymie zadłużenie gazownictwa. Tak "przygotowaną" branżę planuje się prywatyzować. Projektowana sprzedaż PGNiG (przejęcie części za długi?), po podziale eliminującym kosztowne "korzyści skali", występujące w zintegrowanych europejskich firmach gazowych - spowoduje wzrost kosztów. Trzeba więc było przygotować warunki do ukrycia wzrostu cen gazu dla odbiorców z tytułu "restrukturyzacji" gazownictwa. Przed prywatyzacją zostają więc one wywindowane dostatecznie wysoko.
3. Planowana prywatyzacja rozczłonkowanego gazownictwa z założenia uniemożliwi stosowaną również w krajach UE, rozsądną kompensatę cen gazu pomiędzy różnymi grupami odbiorców. Taką kompensatę, jednak w rażącej skali , zastosowano w ostatniej zmiany taryfy. Rząd unika podwyżek dla odbiorców indywidualnych i komunalnych w stopniu w pełni rekompensującym wzrost cen surowca gazowego i różnicę przerzuca na masowych odbiorców przemysłowych. Po planowanej prywatyzacji gazownictwa dla pokrycia kosztów podziału (pkt 2), wyśrubowane ceny gazu dla przemysłu pozostaną, a wzrosną znacznie ceny dla odbiorców indywidualnych.
4. Wprowadzone zmiany taryfowe, lokujące główną część wzrostu cen gazu dla odbiorców o ciągłym, równomiernym poborze w opłatach za przesył, w pełni potwierdzają wyrażone wyżej obawy co do kształtu planowanej prywatyzacji gazownictwa. Koszty dostawy (przesyłu) dla odbiorców takich jak producenci porcelany, o równomiernym, ciągłym w skali roku poborze jest relatywnie najmniejszy. Podniesienie więc w tej grupie opłat za przesył w największym stopniu jest sprzeczne z logiką i ekonomią. Dokonuje się to teraz. Po prywatyzacji, uzasadnienie ekonomiczne do podwyżek cen będzie tylko dla pozostałych odbiorców o nierównomiernym, okresowym odbiorze , co prywatni dystrybutorzy chętnie wykorzystują.
5. Koszty przesyłowe dla równomiernych odbiorców, mają głównie wymiar stały. Umocowanie w ustawie "Prawo Energetyczne" dla nieracjonalnych decyzji cenowych, oraz cała przedmiotowa sprawa potwierdza opinie wyrażone wielokrotnie przez PLP, że rząd RP w odróżnieniu od krajów UE, w dziedzinie energetyki nie prowadzi polityki, która odpowiadała by polskiej racji stanu i zapewniała odpowiednią konkurencyjność i warunki funkcjonowania dla polskiego przemysłu.
6. Ze względu na powyżej przytoczone opinie brak jest merytorycznych i społecznych podstaw do podwyżek cen gazu dla producentów porcelany stołowej. Należą oni bowiem do odbiorców o ruchu ciągłym ( ponad 8 tyś. godzin rocznie ), co obniża zdecydowanie koszty obsługi dostaw. Takie zakłady w Europie są objęte niskimi taryfami cenowymi. Cena gazu dla tego typu odbiorców powinna być niższa od wzrostu ceny za importowany gaz. PGNiG stosuje odwrotne metody. Z punktu widzenia społecznego jest to działanie sprzeczne z zapowiedziami rządu o konieczności walki z narastającym gwałtownie bezrobociem.
7. Na terenie powiatu wałbrzyskiego i świdnickiego zakłady porcelany stołowej: "Książ", "Karolina". "Krzysztof" i "Wałbrzych" należą do największych zakładów pracy. Biorąc pod uwagę wzrastającą stopę bezrobocia wynoszącą obecnie w powiecie wałbrzyskim 31,2% decyzje o wzroście cen paliw gazowych skutkują pogorszeniem sytuacji finansowej tych zakładów, co może doprowadzić do ich upadłości, a tym samym do dalszego wzrostu bezrobocia.

W tej sytuacji uważamy za niezbędną merytoryczną ingerencję Ministerstwa Gospodarki w politykę cenową PGNiG wobec odbiorców przemysłowych.

POLSKIE GÓRNICTWO NAFTOWE l GAZOWNICTWO SA w Warszawie

dot: wystąpienia Polskiego Lobby Przemysłowego i związków zawodowych w sprawie podwyżki cen paliwa gazowego

W nawiązaniu do przesłanego pismem znak: DE-3/MF/197/1360W/01 wystąpienia Polskiego Lobby Przemysłowego, Związku Zawodowego Inżynierów i Techników, Zarządu. Regionu "Dolny Śląsk" Związku Zawodowego "Kontra" i trzech Koťi$ji Zakładowych NSZZ "Solidarność" - przy Zakładach Porcelany Stołowej "Karolina", "Krzysztof i "Wałbrzych" w sprawie podwyżki cen gazu ziemnego wprowadzonej od dnia 15.03.2001 r., chciałbym się odnieść do stanowiska zajętego przez w/w gremium:

1. Zmiana cen i stawek opłat za przesyłanie paliwa gazowego konieczna była ze względu na:
   1. dostosowanie dotychczasowych stawek opłat za przesyłanie do wymogów prawnych znowelizowanej ustawy Prawo energetyczne - zgodnie z art. 45, ust. 5 ustawy PE udział opłat stałych za przesyłanie nie może być większy niż 40% całkowitych opłat za przesyłanie średnio dla danej grupy taryfowej,
   2. znaczący wzrost kosztów pozyskania gazu, w tym w szczególności gazu pochodzącego z importu.
      
      
2. Sprawa prywatyzacji PGNiG SA była przedmiotem wielu analiz i ocen eksperckich- W ich wyniku. 29 maja 2001 r. Rada Ministrów przyjęła docelowy program prywatyzacji PGNiG SA, który będzie prowadzony w ramach jednej grupy kapitałowej ze szczególnym uwzględnieniem utrzymania przez państwo bezpieczeństwa gazowo-energetycznego oraz wpływu na regulowanie i dostosowanie cen
   gazu do polityki społeczno-gospodarczej państwa. Prywatyzacja sektora gazowego ma zapewnić państwu kontrolę nad wszystkimi strategicznymi działaniami realizowanymi w tym sektorze a w szczególności nad polityką taryfową. Założeniem jest pozostawienie PGNiG SA mniejszościowego pakietu udziałów co zapewni państwu wpływ na rozsądną politykę taryfową oraz nadzór nad strategicznymi decyzjami podejmowanymi przez spółki dystrybucyjne.
   
   Na narastanie zadłużenia PGNiG SA miały wpływ przede wszystkim:
   1. niedopasowanie ceny paliwa gazowego do kosztów związanych z dostawą gazu - występowanie cen regulowanych uwzględniających ograniczenia wzrostu ceny paliwa gazowego przy jednoczesnym ponoszeniu kosztów zakupu gazu i urządzeń w warunkach rynkowych,
   2. utrata części należności w wyniku prowadzenia postępowań układowych i upadłościowych,
   3. konieczność spłaty zaciągniętych w przeszłości kredytów udzielonych pod gwarancję Ministerstwa Finansów,
   4. konieczność finansowania prowadzonych inwestycji w celu zapewnienia ciągłości dostaw dla spełnienia wymogów wynikających z zapisów zawartych w ustawie i przepisów prawnych, jak również świadczenia usług o charakterze użyteczności publicznej.



Aktualnie PGNiG SA realizuje program restrukturyzacji zadłużenia m.in. w drodze zastąpienia finansowania krótkoterminowego finansowaniem średnio- i długoterminowym. Podstawowym problemem w tym procesie było uzyskanie przez PGNiG SA przychodów pozwalających na pokrywanie kosztów związanych z dostarczaniem paliwa gazowego. PGNiG SA przedłożyło również do Urzędu Regulacji Energetyki projekt nowych taryf na. paliwa gazowe uwzględniający zatwierdzony program prywatyzacji PGNiG SA i stopniowe dochodzenie do cen ekonomicznych z wykorzystaniem rozwiązań stosowanych w krajach Unii Europejskiej i kandydujących do Unii.



3. Taryfa dla paliw gazowych ukształtowana w 2000 roku w warunkach ograniczeń nałożonych ustawą Prawo energetyczne oraz Rozporządzeniem Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz zasad rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi z dnia 6 grudnia 1999 roku (§ 43, ust. 4):
   1. nie pozwalała na zmianę jej struktury i zachowanie właściwych relacji pomiędzy opłatami dla poszczególnych grup odbiorców a kosztami wywołanymi taką dostawą,
   2. nie zapewniała pokrycia kosztów uzasadnionych poszczególnych działalności koncesjonowanych.


Dodatkowo o wzroście zadłużenia zdecydowały znaczące (przekraczające 60%) wzrosty cen zakupu gazu z importu - przy nie zmienianych cenach sprzedaży gazu odbiorcom. Wielokrotne próby zmiany zapisów prawnych ograniczających możliwość zmiany taryfy jeszcze w roku 2000 przenoszącej wzrastające ceny zakupu gazu z importu, nie doszły do skutku.

Wprowadzenie zapisów ograniczających wzrost płatności dla odbiorców paliwa gazowego (zgodnie z § 43 w/w Rozporządzenia), wymusiło na PGNiO SA dodatkowo udzielenie odbiorcom bonifikat co spowodowało powiększenie straty przedsiębiorstwa w 2000 r. o ok. 70 min zł.

W większości przypadków bonifikaty te nie dotyczyły odbiorców równomiernie odbierających paliwo gazowe (producentów szkła i porcelany).

Wprowadzona w marcu tego roku Zmiana Taryfy 1/2000 w jednakowy sposób przenosi na wszystkich odbiorców zmian? ceny gazu jako towaru:
z 0,394 zł/m3 na 0,505 zł/m3 - dla gazu wysokometanowego
z 0,250 zł/m3 na 0,30 zł/m3 - dla gazu zaazotowanego.

Zmiana stawek opłat za przesyłanie wynika z konieczności dostosowania stawek do wymogów prawnych poprzez przeniesienie 60% kosztów stałych przypisanych do danej grupy taryfowej w poprzedniej taryfie do opłat zmiennych.

Takie uzmiennienie opłat, przy jednoczesnym zróżnicowaniu charakterystyki odbioru w danej grupie spowodowało wzrost opłat za przesyłanie proporcjonalnie do ilości odbieranego gazu, Sposób przenoszenia kosztów na opłaty dla odbiorców (przypisanie 60% kosztów stałych do opłat zmiennych) odbiega od zasad przyjmowanych w kalkulacji opłat w innych krajach,

Z posiadanych informacji o ukształtowaniu taryf za przesyłanie w innych krajach europejskich wynika, iż 90% -100% kosztów stałych przenoszone jest do opłat stałych (za zarezerwowana, moc umowną).



4. Obecnie PGNiG SA prowadzi działania będące konsekwencją ustaleń uzgodnionych na spotkaniu w dniu 9 maja br. w Ministerstwie Gospodarki, ograniczające wzrost płatności odbiorców charakteryzujących się równomiernym odbiorem gazu do poziomu nie przekraczającego 28,2% w odniesieniu do płatności .naliczonych wg stawek Zmiany Taryfy 1/2000 (porównywalność płatności przy zachowaniu struktury i wielkości zużycia paliwa gazowego w okresie obowiązywania Taryfy 1/2000, tj. od 1S marca 2000 r. do 15 marca 2001 r,).
   
   W związku z powyższym Zarząd PGNiG SA podjął uchwałę o udzieleniu upustów w opłatach dla odbiorców, którym płatności naliczone według cen i stawek zmienionej taryfy wzrosły ponad 28,2%. Dyrektorzy podległych Oddziałów zobowiązani zostali do indywidualnego przeanalizowania wzrostów płatności dla poszczególnych odbiorców paliwa gazowego. Upusty w
   opłatach udzielane będą odbiorcom, którzy spełnili określone warunki, takie jak:
   1. równomierny odbiór gazu w okresie obowiązywania Zmiany Taryfy 1/2000,
   2. zachowanie charakterystyki poboru gazu jak w okresie obowiązywania Taryfy 1/2000, tj. -w okresie 18.03.2000-14,03.2001,
   3. brak zaległości w regulowaniu zobowiązań oraz bieżące realizowanie płatności.

   
   
   Chciałbym podkreślić, iż każdy odbiorca paliwa gazowego, w tym również zakłady przemysłu szklarskiego, zostanie poddany ocenie pod względem wzrostu płatności naliczonych wg stawek opłat Zmiany Taryfy 1/2000. W przypadku wzrostu tych płatności powyżej poziomu 28,2%, odbiorca spełniający w/w warunki udzielania upustów, otrzyma upust w płatnościach w okresie obowiązywania zmienionej taryfy, tj. od 15 marca 2001 r, do momentu wejścia w życie nowej taryfy, lecznic dłużej niż do 31 sierpnia 2001 r.
   
   Uwzględniając powyższe wyjaśnienia i informacje mam nadzieję, ze zastosowanie działań ograniczanych wzrost płatności dla odbiorców paliwa gazowego, przyczyni się do obniżenia kosztów działalności zakładów przemysłowych wymienionych w wystąpieniu Polskiego Lobby Przemysłowego i związków zawodowych.

Z poważaniem
Zastępca dyrektora
Handlowego ds. Sprzedaży Gazu
Wiesław Prugar

Do wiadmomości:

1. Pan Paweł Soroka
   Kordynator
   Polskiego Lobby Przemysłowego im Eugeniusza Kwiatkowskiego
   ul. Świętokrzyska 14a
   00-050 Warszawa
2. Pani Jolanta Bień
   Członek Prezydium Zarządu Krajowego Związku Zawodowego Inżynierów i Techników
3. PGNiG Oddział Główny - Dział Sprzedaży Taryfowej