Zebrani w Bydgoszczy w dniu 22.06.2001 roku uczestnicy Związkowego Forum Pracy, reprezentujący 20 ogólnopolskich organizacji nie zrzeszonych w żadnej centrali związkowej, wyrażają swoje ogromne zaniepokojenie rozwojem sytuacji społecznoekonomicznej w Polsce.

Odbiega ona zdecydowanie od wizji przedstawianych przez promotorów zmian społeczno - ustrojowych przed kilkunastoma laty. Rosnące bezrobocie i brak perspektyw dla młodego pokolenia, poczucie krzywdy w wyniku nieudolnie, a często przeprowadzanej z naruszeniem prawa prywatyzacji, spychanie przez państwo na barki społeczeństwa kolejnych ciężarów i obowiązków, skłaniają do zdecydowanego protestu.

Jesteśmy przeciwko instrumentalnemu traktowaniu ludzi pracy. Dotyczy to zwłaszcza rządu, jak i sporej części sił politycznych, które pod zmienionymi szyldami zamierzają walczyć o pozyskanie zaufania społecznego na kolejną kadencję.

Opowiadamy się za szybkim skorygowaniem nieudolnie przygotowanych i wdrożonych reform, a przede wszystkim zrewidowania stanowiska, co do roli państwa w całokształcie funkcjonowania gospodarki i społeczeństwa. Jesteśmy zwolennikami "rozsądnego" interwencjonizmu państwowego.

Wariant neoliberalny w polskich warunkach nie tylko nie sprawdził się, ale obciążony korupcją, nadmiernym upartyjnieniem każdego szczebla władzy - wręcz się skompromitował. Sytuacja społeczno - gospodarcza, w jakiej się znaleźliśmy, wymaga zdecydowanych ponadpartyjnych działań.

Poziom bezrobocia winien być traktowany jako stan "klęski żywiołowej", a jego opanowaniu powinny służyć natychmiastowe środki zaradcze podejmowane przez państwo.

Usprawiedliwianie rosnącego bezrobocia niektórymi zapisami Kodeksu Pracy - jak czyni to część polityków, a zwłaszcza pracodawców - uważamy za niesprawiedliwe, a ich tezy o "państwie związkowym" za bałamutne.

Odrębnym problemem jest niekorzystna sytuacja w samym ruchu związkowym w Polsce. Niektórym centralom związkowym, wydaje się, że reprezentują wszystkich pracobiorców i mogą wypowiadać się w ich imieniu.

Jest to błędne przekonanie, bowiem spora część ruchu związkowego, czego najlepszym przykładem są uczestnicy dzisiejszego spotkania w Bydgoszczy, pozostaje poza tym układem, a ponadto stopień zorganizowania pracowników w związkach zawodowych systematycznie maleje, co należy traktować jako postępujący brak zaufania do naszych możliwości obrony ich interesów.

Dlatego apelujemy do wszystkich central związkowych działających w naszym kraju, o pilne rozpoczęcie rozmów z udziałem faktycznej, szerokiej reprezentacji ruchu związkowego, na temat rozwiązania problemów bezrobocia, wypracowania wspólnego stanowiska w sprawach Kodeksu Pracy i przyszłości ruchu zawodowego.

Gruntownej rewizji wymaga również konstrukcja Komisji Trójstronnej, a szczególnie zapisy dotyczące reprezentatywności zasiadających tam stron.
Zwracamy się równocześnie do OPZZ i NSZZ "Solidarność" o wycofanie się z negocjacji nad "Paktem dla pracy" zainicjowanym przez gabinet Jerzego Buźka.
Naszym zdaniem jest to kolejna manipulacja i gra przedwyborcza tego antypracowniczego Rządu, który nie dostrzegał problemów bezrobocia przez całą swoją kadencję, doprowadzając w konsekwencji do paradoksu, że jego poparcie społeczne jest niższe od stopy bezrobocia w naszym kraju. Z takim rządem nie ma o czym rozmawiać.

Uważamy jednak, że zahamowanie niekorzystnych tendencji w polskim życiu społeczno - politycznym jest możliwe. Warunkiem powodzenia tego zamierzenia jest jednakże prawdziwa diagnoza obecnego stanu, jego przyczyn i konsekwencji. Działania naprawcze powinny natomiast posiadać nie tylko przyzwolenie elit, ale rzeczywistą szeroką akceptację społeczną.

Bydgoszcz, dnia 28 czerwca 2001 r.